مردم ايران واقعا افسرده‌تر ازمردم ديگر كشورها هستند؟
اختلال افسردگي يك ناخوشي جهاني است. علل و عوامل متعددي در بروز و شيوع آن نقش دارد. از هر صد نفر جمعيت بالغ تا حدود ۲۵ نفر در زندگي ممكن است افسردگي را تجربه كنند. در زنان شايع‌تر است و بيشتر در سنين ميانسالي ايجاد مي‌شود. در كودكان و سالمندان نيز اين بيماري گزارش شده است. در ايران نيز بخشي از مردم از ناخوشي افسردگي رنج مي‌برند.
به گزارش «تابناك» به نقل از روزنامه شرق، نكته مهم در تبيين وضعيت افسردگي آحاد مردم اين است كه وقتي از افسردگي صحبت مي‌كنيم، مراد ما اختلال افسردگي است. شايد برخي‌ها نوسانات طبيعي خلقي را كه به صورت غمگيني و غصه‌دارشدن گذرا، متعاقب از برخي حوادث ناخوشايند تجربه مي‌شود، با اختلال افسردگي اشتباه كنند و به همين دليل به نادرست نتيجه بگيرند كه ميزان افسردگي در ايران از ميانگين جهاني بالاتر است؛ درحالي‌كه اين‌گونه نيست.
مقالات بيشتر:ظروف كرايه شهرك غرب
اين مهم درمورد ساير اختلالات كه در قالب آسيب‌هاي اجتماعي طبقه‌بندي مي‌شوند نيز صادق است. مثلا ميزان «اقدام به خودكشي» يا «اقدام به خودكشي منجر به مرگ» كه با عنوان «خودكشي» در ادبيات علمي بيان مي‌شود، در ايران بالاتر از نرخ جهاني نيست.
هرچند به دليل پرداختن به اين موضوع به صورت غيرعلمي در رسانه‌ها اين ذهنيت ايجاد شده است كه گويا نرخ خودكشي در اين كشور بالاتر از معمول جهاني است. همچنين نرخ طلاق و اعتياد نيز از اين قاعده مستثنا نيستند. نكته ديگري كه درباره ميزان اختلال افسردگي در ايران اهميت دارد، اين است كه بسياري از مردم نمي‌توانند افسردگي را به‌درستي و به‌موقع بشناسند يا به دليل انگ اجتماعي‌اي كه بي‌دليل بر اين نوع بيماري‌ها خورده است، براي درمان اقدام نمي‌كنند يا دير مراجعه مي‌كنند. دسترسي به خدمات درماني ارزان و خصوصا داروهاي ضدافسردگي نيز موضوع بااهميت بعدي است كه در پرداختن به مسئله افسردگي نبايد از ذهن دور بماند. بنابراين ادعاهايي كه مطرح مي‌شود، مبني بر اينكه نرخ افسردگي در مقايسه با ساير كشورها در ايران خيلي بالاتر است يا در سال‌هاي اخير بيشتر شده، از اساس نادرست است.
البته دلمردگي و بي‌انگيزگي و نااميدي و بيماري‌هاي روان‌تني و عدم مهارت حل مشكلات و تاب‌آوري، موضوعات متفاوتي هستند كه در جاي خودش بايد به آن پرداخته شود. بحث ما در اينجا اختلال افسردگي است.
ادعاي نادرست ديگر اين است كه آمار مربوط به افسردگي پنهان است و منتشر نمي‌شود. مراجعه به سايت‌هاي علمي و مراجع دانشگاهي آمارهاي به‌روزي را كه منتج از كارهاي پژوهشي دانشگاهي است، منتشر كرده و مي‌كنند. البته در پاسخ به اين سؤال كه چرا در رسانه‌هاي عمومي آمارها منتشر نمي‌شود يا اينكه اصولا تيتركردن اين آمار درست است يا نادرست، بايد گفت كه درصورتي‌كه مبتني بر دانش و فهم درست از تفسير نتايج مطالعات اين كار صورت گيرد، كمكي است به افزايش دانش و آگاهي مردم ولي اگر با هدف تيترسازي و جلب مخاطب به طمع اقتصادي و اغراض غيرعلمي باشد، تحقيقا نه‌تنها كمكي نمي‌كند بلكه مي‌تواند به غايت مضر نيز باشد.
اين امر درمورد ساير ناهنجاري‌هاي اجتماعي نيز صدق مي‌كند. در دوران كرونا و پساكرونا نيز احتمال افزايش شيوع افسردگي در همه‌جا و ازجمله ايران وجود دارد؛ چراكه عوامل تنش‌زا مي‌توانند شعله‌وركننده افسردگي در افراد مستعد باشند. بحران كرونا شايد استرس بي‌بديل قرن بود كه همه ابعاد زندگي بشر را تحت تأثير قرار داد و متعاقب اين استرس بزرگ و مهيب انتظار بسياري از اختلالات و عواقب بهداشتي و رواني ازجمله افسردگي بسيار محتمل است.
مقالات ديگر:وكيل پايه يك دادگستري اروميه
برچسب: ،