توافق «تهران-رياض»؛ توافقي «برد-برد»
يك روزنامه چيني در يادداشتي اهميت توافق ايران و عربستان سعودي براي ازسرگيري روابط ديپلماتيك را از جنبه‌هاي مختلف بررسي كرد.
روزنامه چيني گلوبال تايمز در يادداشتي درباره توافق ايران و عربستان سعودي براي ازسرگيري روابط ديپلماتيك نوشت: توافق اخير ايران و عربستان سعودي بيشتر ناظران را سخت شگفت‌زده كرده است اما اعلام آن و شرح جزئياتش از سوي پكن شگفتي بزرگ‌تري بوده است.
گلوبال تايمز در ادامه نوشت: ازسرگيري روابط ميان ايران و عربستان سعودي با ميانجيگري چين گواه ديگري براي جهان شد كه تك قطبي بودن ديگري وجود ندارد و ما همين حالا هم، عملا در جهاني چندقطبي به سر مي‌بريم.
مقالات بيشتر:توليد كننده پرده زبرا
همچنين در اين گزارش آمده است: خاورميانه و جهان نه تنها ديگر در نظامي پسا آمريكايي نيستند، بلكه در نظامي پسا غربي به سر مي‌برند. عرصه سياسيِ منطقه‌اي و جهاني كه به سرعت در حال تغيير است، به طور فزاينده‌اي با آن‌چه طي دو قرن اخير بوده است، تفاوت دارد. تك‌تك ملل منطقه با سرعت در حال ايجاد ظرفيت براي حفاظت از استقلال خود بوده و مطابق منافع ملي‌شان عمل مي‌كنند.
اين يادداشت در ادامه مطرح مي‌كند: عربستان سعودي پيام روشني به جهان فرستاده است كه با جديت به دنبال ايجاد تنوع در شراكت‌هاي راهبردي خود بوده و در حال برقراري روابط با جهان بر اساس اهداف ملي و منطقه‌اي خود است. ايران نشان داده است كه نمي‌توان آن را به انزوا كشاند و مي‌تواند براي ايجاد تفاهم مياد خود و همسايگانش جهت پرداختن به چالش‌هاي منطقه‌اي انعطاف و آمادگي نشان دهد.
اين روزنامه مي‌افزايد: آمادگي عربستان سعودي و ايران براي رفتن به پايتخت چين و اعلام آمادگي در آن‌جا براي ازسرگيري روابط، پيامي نه‌تنها براي منطقه، بلكه براي جهان است كه هيچ كشور يا گروهي از كشورهاي متحد به خاورميانه و امور جهاني سلطه ندارند. علاوه بر اين، اين امر نشان مي‌دهد كه چين، قدرتي كه دوباره ظهور كرده است، مي‌تواند كمك زيادي به صلح و ثبات جهاني كند. كمك چين به ثبات جهاني نه‌تنها از طريق ابتكارات چين مانند طرح امنيت جهاني كه اخيرا توضيحات بيشتري درباره آن داده آشكارتر مي‌شود، بلكه از طريق تلاش‌هاي واقعي‌اش كه نمونه بارز آن توافق ايران و عربستان است، نمود مي‌يابد.
گلوبال تايمز همچنين نوشت: اعلام اين توافق از سوي پكن به طور رسمي و آشكارا دكترين كارتر در دهه هشتاد ميلادي را نقض مي‌كند كه منطقه خليج فارس را قلمرو انحصاري نفوذ آمريكا به حساب مي‌آورد. اين دكترين اساسا از بين رفته است و فرجام آن در اثر پيامدهاي طبيعي تغييرات سريع نظم منطقه‌اي و جهاني رقم خورده است. همچنين نتيجه اشتياق بازيگران منطقه‌اي براي به ميدان آوردن قدرت‌هاي جهاني داراي اهميت و نفوذ سياسي در ميان تمامي طرفين به منظور فعاليت به عنوان تضمين‌كنندگان موثر ثبات منطقه‌اي است.
به نوشته گلوبال تايمز، «اين توافقي برد-برد-برد-برد است. بردي براي عربستان است، چراكه چشم‌انداز 2030 را دارد كه هدف آن دگرگورني اقتصادي و تبديل كردن آن به يكي از ده كشور برتر جهان است. سعودي‌ها ابتكارات منطقه‌اي زيادي را مانند ابتكار سبز سعودي معرفي كرده‌اند كه اجراي موثر آن بدون ثبات و همكاري منطقه‌اي ممكن نيست.»
در ادامه آمده است: بردي براي ايران است، چراكه از مزاياي عادي‌سازي روابط با عرب‌ها و پايان دادن به انزواي منطقه‌اي و جهاني‌اش بهره‌مند خواهد شد. اين توافق موجب بهبود وضعيت اقتصادي و تجاري آن در موقعيتي خواهد شد كه آمريكا و اسراييل آشكارا آن را تهديد به به‌كارگيري قواي نظامي مي‌كنند. علاوه بر اين، اين توافق روي ايده «ناتوي خاورميانه» خط بطلان كشيده است كه توسط آمريكا و اسراييل معرفي شده بود و هدف آن ايجاد نوعي هم‌بستگي خصومت‌آميز ضدايراني ميان كشورهاي عربي و شايد حمله مشترك به ايران بود. ايران حالا مي‌داند كه ميان عرب‌ها هم‌بستگي نظامي بيشتري عليه آن ايجاد نخواهد شد. علاوه بر اين، چين به عنوان ضامن توافق ايران و عربستان سعودي مسئوليتي اخلاقي خواهد داشت تا براي جلوگيري از چنين رخ‌دادي كار كند.
اين روزنامه مي‌افزايد: اين توافق بردي براي خاورميانه نيز به حساب مي‌آيد. به اين دليل كه موجب تسريع روند تنش‌زدايي و سرانجام حل‌وفصل مسائل موجود در يمن، سوريه، عراق و لبنان خواهد شد. اين توافق در عوض به منطقه اجازه خواهد داد كه فضاي درست جهت پيوستگي اقتصادي پيشرفت براي آن ايجاد شود. توافق تهران-رياض، همچنين موجب اعتمادسازي ميان بازيگران اصلي منطقه مي‌شود و آن‌ها را قادر مي‌سازد در زمينه چشم‌اندازها و اهدافشان براي منطقه در سطح بالاتري به اتحاد برسند و به آن‌ها در افزايش رشد منطقه‌اي كمك مي‌كند. اين توافق، به ويژه پس از بيش از 20 سال جنگ و مناقشه، مسير به كار گرفتن ظرفيت‌ها و رسيدن به شكوفايي را براي تمامي ملل منطقه هموار مي‌سازد. طبق اين توافق اعلام شده، معلوم است كه تصميم‌گيرندگان عربستان سعودي و ايران متقاعد شده‌اند كه براي رونق و شكوفايي منطقه‌شان، ابتدا بايد مسائل حل‌نشده در سراسر منطقه را حل‌وفصل كنند.
گلوبال تايمز همچنين اشاره كرد: اين توافق براي چين هم يك برد محسوب مي‌شود، چرا كه در نهايت موجب ايجاد ثبات در منطقه مي‌شود كه درصد قابل توجهي از انرژي‌اش از آن وارد مي‌شود. عربستان سعودي بزرگ‌ترين صادركننده نفت به چين است؛ پنج كشور از شش كشور عربي حاشيه خليج فارس معمولا در بين تامين‌كنندگان اصلي نفت و گاز چين هستند.
مقالات ديگر:نقاشي ساختمان نياوران
برچسب: ،